ضد التهاب کورتیکواستروئیدی

موارد مصرف:
درماتیت آتوپیک، درماتیت تماسی، درماتیت های منطقه ای خفیف، درماتیت سبورئیک، درماتوز التهابی، لیخن پلانوس، لوپرس اریتماتوز، خارش آنوژنیتال، آلوپسی و...

مقدار مصرف:
مقدار محصول در بزرگسالان 1-3 بار در روز بصورت موضعی و مصرف محصول در کودکان یکبار در روز بصورت موضعی می باشد.

برای به حداقل رسانیدن احتمال جذب مقادیر زیاد از بتامتازون موضعی، باید هر چند گاهی یکبار درمان با این دارو را قطع نمود و نیر برای جلوگیری از عوارض جذب عمومب آن باید همواره از مقادیر اندک آن استفاده کرده و ضمناٌ تلاش کرد که در یک دوره درمان فقط یک ناحیه معینی از بدن تحت درمان با این دارو قرار گیرد.

مکانیسم اثر:

بتامتازون موضعی از غشائ های سلولی عبور کرده و با گیرنده های اختصاصی سیتوپلاسم، مجموعه ای را تشکیل می دهند. این مجموعه، سپس داخل هسته سلول گشته و به DNA متصل می گردد و به این ترتیب می تواند استنساخ mRNA را تحریک نموده و در نهایت پروتئین سازی بسیاری از آنزیمهای باز دارنده را که مسئولیت تاثیر گذاری در خاصیت ضدالتهابی کورتیکوستروئیدهای موضعی را دارند، تسریع نماید.

انی تاثیرات ضد التهابی شامل جلوگیری از ادم (در مراحل اولیه)، تجمع فیبرین، اتساع کاپیلرها و حرکت فاگوسیت ها به منطقه مبتلا می باشد.

فارماکوکینتیک:

کورتیکوستروئیدهای موضعی از طریق پوست طبیعی جذب می شوند، التهاب، دمای بالا و یا بیماریهای دیگر پوستی ممکن است میزان جذب  پوستی آن را افزایش دهند. پوشیدن لباسهای تنگ و چسبان نیز می تواند جذب آنها را افزایش دهد. به هر حال همان میزانی که از طریق پوست جذب می شود، مسیری را طی می کند که کورتیکو ستروئیدها سیستمیک طی می نمایند. کورتیکوستروئیدها به پروتئین های پلاسما متصل شده و ابتدا در کبد متابولیزه گردیده و سپس از طریق کلیه دفع می شوند. ضمنا مقداری از انها و نیز متابولیت های آنها از طریق صفرا دفع می شوند.

هشدارها و احتیاط های لازم:

جذب سیستمیک کورتکوستروئیدهای موضعی ممکن است منتهی به بروز مهار برگشت پذیر محور هایپوتالامیک-هیپوفیز-آدرنال (HPA) شود.

این اختلال امکان دارد با مصرف مقادیر زیاد دارو، استعمال دارو در یک منطقه وسیع از بدن، مصرف طولانی مدت دارو و پوشیدن لباسهای تنگ و پسبان اتفاق افتاد. چنانچه در محل کشاله ران کودکاناز دارو استفاده شده از پوشاندن شورت های پلاستیکی یا پوشک های تنگ چسبان خودداری شود. جذب سیستمیک این دارو ممکن است بروز عوارضی چون سندرم کوشینگ، هیپرگلیسمی و گلوکزوری را در برخی از بیماران به همراه داشته باشد.

در موارد زیر مصرف دارو با احتیاط صورت گیرد.

1- وجود عفونت در محل استفاده شده

2- آتروفی پوست

3- دیابت

4- آب مروارید و گلوکوم

5- در دهان زمانی که تبخال در محل ضایعه وجود داشته باشد.

موارد منع مصرف:

تجویز آن در بیماران دارای سابقه حساسیت به بتامتازون والرات ممنوع است.

عوارض جانبی:

اریتم، فولیکولیت، خارش شدید و پیدایش وزیکول ( در کمتر از 1 درصد بیماران اتفاق می افتد). سوزش پوست، خارش، تحریک پوست، خشکی پوست، بثورات شبیه آکنه، پر رنگ شدن پوست، درماتیت آلژیک تماسی، عفونت ثانویه ئ آتروفی پوست.

مصرف در بارداری:

FDA کورتیکوستروئیدها را در گروه C طبقه بندی نموده است.مصرف بتامتازون موضعی به مقدار زیاد و در نواحی وسیع از بدن یا زمان طولانی در زنان باردار و یا زنانی که قصد باردار شدن دارند، ممنوع است.

مصرف در شیردهی:

با این که معلوم نشده کورتیکوستروئیدهای موضعی در شیر مادر ترشح می شوند، ولی به هر حال استفاده از این گونه داروها در منطقه قفسه سینه در زمان شیردهی مجاز نیست.

شرایط نگهداری دارو:

از یخ زدگی محافظت گردد و دارو در دمای کمتر از 30 درجه سانتیگراد نگهداری شود.

  • هیچ نظری یافت نشد

نظر خود را اضافه کنید.

ارسال نظر به عنوان مهمان

0
نظر شما به دست مدیر خواهد رسید
  • 1
  • 2
  • 3